Human person: the contribution of John Duns Scotus
Main Article Content
Abstract
Abstract: The purpose of this work is to analyze the notion of person in the Middle Ages in general, and in Duns Scotus in particular, in order to understand what is the novelty that adds this category to the Aristotelian substance, and if it contributes in something to philosophical thinking. In this sense, we can affirm that, in his attempt to overcome the Boecian naturalist vision, the philosopher who revolutionizes the concept of person was Ricardo de San Víctor, and it is Duns Escoto in the thirteenth century who systematizes the reflection on the matter.
Downloads
Publication Facts
Reviewer profiles N/A
Author statements
- Academic society
- Instituto Teológico de Murcia OFM
- Publisher
- Instituto Teológico de Murcia OFM
Global Statistics ℹ️
416
Views
|
120
Downloads
|
536
Total
|
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.
The works published in this journal are subject to the following terms:
1. Carthaginensia retains the patrimonial rights (copyright) of the published works, and favors and allows the reuse of the same under the license of use indicated in the following point.
2. The works are published in the electronic edition of the journal under a Creative Commons By (CC By) License https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/es/. They may be copied, used, disseminated, transmitted and publicly exhibited, provided that: i) the authorship and the original source of publication (journal, publisher and URL of the work) are cited; ii) they are not used for commercial purposes; iii) the existence and specifications of this license of use are mentioned.
References
Aguilar Rivero, Mariflor. «Sobre la transmisión y el sujeto». Andamios, vol. 8, núm. 15, enero-abril, México: UACM (2011):399-402. DOI: https://doi.org/10.29092/uacm.v8i15.93
Aristóteles. Organon (Tratados de lógica). Introducciones, traducciones y notas de Miguel Candel Sanmartín. Madrid: Gredos, 1982.
Aristóteles. Metafísica. Introducción, traducción y notas de Tomás Calvo Martínez. Madrid: Gredos, 2003.
Boethius, Severinus. Contra Eutychen Et Nestorium. Monachii – Lipsiae: ed. C. Moreschini, Saur, 2005.
Cassin, Barbara; Balibar, Étienne; De Libera, Alain. «Sujet». En Vocabulaire Européen de Philosophie, 1243-1253.París: Seuil, 2004.
Cresta, Gerald. « “Miram concordia et harmonia”: la relación naturaleza-persona en San Buenaventura». Revista Scripta et Mediaevalia, 2, Mendoza: CEFIM, (2009): 11-29.
Culleton, Alfredo. «Tres aportes al concepto de persona: Boecio (sustancia), Ricardo de San Víctor (existencia), y Escoto (incomunicabilidad)». Revista Española de Filosofía Medieval 17. Córdoba: UCOPress, (2010): 59-71. DOI: https://doi.org/10.21071/refime.v17i.6145
Elías, Gloria Silvana. «Duns Escoto: el querer divino como fundamento del querer humano contingente». Revista Cuadernos 34, Jujuy: FHyCS (2008): 281-291.
Elías, Gloria Silvana. «Los posibles en la mente divina y su relación con el principio de no contradicción». En Lenguajes del pensar medieval. Colección Filosofía, comps. por Virginia Aspe Armella y Laura Corso, 32-55. México: Universidad Panamericana de México, 2018.
Escoto, Juan Duns. Comentario a las Sentencias (Opus Oxoniense). Ed. Crítica a cargo de la comisión escotista dirigida por el R. P. Carlos Balic. Texto latino de r. P. Borges, traducido por Bernardo Aperribay, O. F. M., Bernardo de Madariaga, O. F. M. Y Felix Alluntis, O. F. M. Introducción a cargo de Fray Miguel Oromí. Madrid: BAC, 1960.
Escoto, Juan Duns. Tratado acerca del Primer Principio. Ed. Crítica a cargo de la comisión escotista dirigida por el R. P. Carlos Balic. Texto latino de r. P. Borges, traducido por Bernardo Aperribay, O. F. M., Bernardo de Madariaga, O. F. M. Y Felix Alluntis, O. F. M. Introducción a cargo de Fray Miguel Oromí. Madrid: BAC, 1960.
Escoto, Juan Duns. Quaestiones Quodlibetales. Introducción, resúmenes y versión de Felix Alluntis, O.F.M. Madrid: BAC, 1968.
Ferrater Mora, José. «Persona». En Diccionario de Filosofía, ed. por Josep-Marías Terricabras, tomo III, 2759-2764. Barcelona: Ariel, 1999.
Lauriola, Giovanni. «Il concetto di persona in Duns Scoto come scelta ermeneutica», 1992. Acceso 11/02/2019. http://www.centrodunsscoto.it/Persona_ed_ermeneutica.htm.
Lauriola, Giovanni. «La persona come apertura alla carita’ in Duns Scoto». VII Centenario della morte di Giovanni Duns Scoto. Congresso di Colonia, 2008. Acceso 11/02/2019.
http://www.centrodunsscoto.it/articoli/Persona_apertura_carita.pdf.
Llamas Roig, Vicente. «Metafísica del quod est: coordenadas sutiles para una teoría analítica del ente», Cuadernos Salmantinos de Filosofía, vol. 44, Salamanca: UPSA (2017): 135-164. DOI: https://doi.org/10.36576/summa.48622
Magnavacca, Silvia. Léxico-técnico de filosofía medieval. Bs. As.: Miño y Dávila, 2005.
Manzano, Isidoro. «Ontología de la persona humana según Escoto». Antonianum. Annus LXXVIII- Aprilis- Iunius- Fasc.2. Roma: Pontificia Università Antonianum. (2003): 321-356.
Manzano, Isidoro. «Decir la ‘persona’ según Escoto (Un intento de interpretación)». Revista Española de Filosofía Medieval, 14. Córdoba: UCOPress (2007):11-31. DOI: https://doi.org/10.21071/refime.v14i.6234
Merino, Antonio. Juan Duns Escoto. Introducción a su pensamiento filosófico-teológico. Madrid: BAC, 2007.
Naishtat, Francisco. «Seminario Filosofía contemporánea: Sujeto, Subjetividad y subjetivación en el horizonte del filosofar contemporáneo», dictado en la Facultad de Humanidades y Ciencias de la Educación de la Universidad de la Plata. Primer cuatrimestre de 2011.
Plantinga, Cornelius. «Social Trinity and Tritheism». In Trinity, Incarnation and Atonement. Philosophical and Theological Essays, ed. by R. J. Feenstra & C. Plantinga, 21-48. Notre Dame: Library of Religious Philosophy, 1989.
Rosa, José M. S. «Da relacional antropología franciscana». En João Duns Scotus (1308-2008). Homenagem de scotistas lusófonos, org. por Luis Alberto De Boni, 281-291. Porto Alegre: EDUSF, 2008.
de Saint-Victor, Richard. De trinitate IV c. 18, ed. J. Ribaillier. Paris: Vrin, 1958.
Saint- Augustine. De Trinitate. Corpus Christianorum Serie Latina, vol.50. Ed. W. J. Mountain and F. Glorie, Turnhout: Brepols, 1968.
Saint- Bonaventurae. Opera Omnia, vol. V, Studia et cura PP. Collegii a S. Bonaventura. R.P. Aloysii a Parma. Quaracchi: Claras Aquas, 1891.
Saint- Bonaventurae. Opera Omnia, vol. IX. Studia et cura PP. Collegii a S. Bonaventura. R.P. David Fleming. Quaracchi: Claras Aquas, 1901.
Scotus, Ioannis Duns. Reportata Parisiensia, tomo XXIII. París: Vivès, 1894.
Scotus, Ioannis Duns. Ordinatio, L. I, dd. 2-3. Vol II. Studio et cura commissionis scotisticae praeside P. Carolo Balic. Roma: Ed. Crítica Vaticana, 1950.
Scotus, Ioannis Duns. Ordinatio, L. I, dd. 11-25. Vol V. Studio et cura commissionis scotisticae praeside P. Carolo Balic. Roma: Ed. Crítica Vaticana, 1959.
Scotus, Ioannis Duns. Ordinatio, L. II, dd. 1-3. Vol. VII. Studio et cura commissionis scotisticae praeside P. Carolo Balic. Roma: Ed. Crítica Vaticana, 1973.
Scotus, Ioannis Duns. Ordinatio, L. III, dd. 1-17. Vol IX. Studio et cura commissionis scotisticae praeside P. Barnaba Hechich. Roma: Ed. Crítica Vaticana, 2006.